iki Çocuk Bir Tren

     Tren ağır ağır vadiden geçiyordu. Daha kendisi her ne kadr görünmemiş olsa da bu ses ondan başkasına ait olamazdı. Ali'nin içini yine bir sevinç kaplamıştı,acaba bu sefer babası o bir karışlık mektup kağıdına neleri saklamıştı. Birçok şey geçiyordu aklından, harçlık mı yoksa en sevdiği cikletten mi göndermişti, yoksa çok özlediği babasının resmi mi idi bu gelen.
     Aynı vadinin diğer tarafında ise Ayşe yine o kaatil makinanın sesi ile irkildi. Yine yaklaşıyordu yavaş yavaş bütün soğuklğu ile . Elinden gelse onu ve bütün gittiği yolları darma dağın etmek geliyordu içinden. Onun getirdiği mektuptan, hediyelerden, şekerlerden, insanlardan ona neydi ki. Ayşe için o, annesinin katili, acımasız, ruhsuz, soğuk bir caniden öte değildi.
     Aslında o ne bir çocuğu babasına bağlayan sevgi meleği, ne de bir seri katildi...